روایت پنجاه سال زندگی در محله کوی‌پلیس مشهد

وقتی از قم به مشهد آمد، فکرش را هم نمی‌کرد ماندنی شود. سال ۵۱ به‌خاطر شغلش و اینکه در شهربانی خدمت می‌کرد، به شهرمان منتقل شد. غریب‌نوازی امام‌رضا (ع) پایبندش کرد و حالا سال‌هاست که مجاور محسوب می‌شود. 

اولین‌بار به‌عنوان تکنسین تأسیسات محله کوی پلیس به این محدوده آمد و تحت‌تأثیر آب‌و‌هوای خوب و جنگل زیبایی که نزدیک محله بود، قرار گرفت. آن زمان هنوز ازدواج نکرده بود و بعد‌از ازدواجش در سال‌۵۴، کوچه پروین اعتصامی ۳۷ را برای شروع زندگی انتخاب کرد. تغییر چهره محله را در این چهل‌سال دیده است؛ به همین دلیل علی زند‌شانقی را می‌توان پدربزرگ محله دانست.

سال‌۱۳۴۲ دکتر منوچهر اقبال (مدیرعامل شرکت ملی نفت وقت) خانه‌های کوی پلیس را برای کارگران شرکت نفت ساخت. اما در نهایت در دهه ۵۰ این ۱۰۴ واحد به شهربانی واگذار شد. خانه من نیز جزو همین خانه‌ها بود.

محله‌مان، چون دور از شهر بود، تا سال ۶۰ تأسیسات آب و برق خودش را داشت. وقتی به این محله آمدم، من و چند نفر از همکارانم نگهداری این تأسیسات را به عهده داشتیم. تأسیسات قدیمی آب را هنوز می‌توان در خیابان پروین اعتصامی ۳۷ دید.

در محله حمامی داشتیم که بیست حمام‌نمره خصوصی داشت. خانواده من و همه اهالی محله، از مراجعه‌کنندگانش بودند. هنگامی‌که خانه‌ها در دهه ۶۰ به گاز مجهز شد، حمام عمودی از رونق افتاد. این حمام همچنان در میانه کوچه پروین‌۳۵ قرار دارد.

دبستان سعدی که در خیابان پروین‌۲۹ قرار دارد، در گذشته اسمش «دبستان دکتر اقبال» بود و در دهه ۴۰ ساخته شده بود. بچه‌های من هم مانند سایر بچه‌های محله به این مدرسه آمدند.

در دهه ۵۰ سوله ورزشی خیابان پروین اعتصامی‌۳۷ را شهربانی وقت ساخت که حدود چهارصد‌متر‌مربع زیربنا دارد. روز‌های تعطیل با همکارانم برای ورزش به این سوله می‌آمدیم. هم بازی بود و هم دیدار دوستان و همکاران. مدتی به‌عنوان انبار از آن استفاده می‌شد و در حال حاضر هم کاربری ندارد.

از دهه ۴۰ با شکل‌گرفتن محله، درختان هم در آن کاشته شد. برخی از درختان در حاشیه خیابان پروین ۳۵ و ۳۷ قرار دارد. بعضی از آنها خشک شد‌ند و برخی دیگر به توجه و رسیدگی ویژه نیاز دارند.

* این گزارش سه‌شنبه ۱۷ مهرماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۸۴ شهرآرامحله منطقه ۷ و ۸ چاپ شده است.